Onbeschoft, chauvinistisch en totaal niet bereid om Engels te spreken. Dit omschrijft volgens een redelijk grote groep Nederlanders de inwoners van Frankrijk. “Mooi land, maar jammer dat er Fransen wonen” is ook een veel gebruikte uitspraak. Ik vraag me dan wel eens af welk stuk van Frankrijk men bezocht heeft. Onze ervaringen met Fransen zijn overwegend positief, zo niet zeer positief.
Natuurlijk hebben ook wij kennis mogen maken met een ober in Parijs met een attitude. Ook hebben we geregeld te maken gehad met een taalbarriere. Dat wijten we dan meer aan onze beperkte kennis van de Franse taal dan aan de onwil van Fransen om Engels te spreken. Wat veel Nederlanders vergeten is dat het in Frankrijk nog steeds niet vanzelfsprekend is dat men de Engelse taal machtig is. Je merkt wel dat de jonge generatie steeds meer in staat is om (wat) Engels te spreken, maar bij oudere Fransen zit het er vaak gewoonweg niet in. Kun je dat die mensen dan kwalijk nemen? Nee!
Afgelopen week weer zo’n heerlijke ervaring met Fransen. Dit keer in de noordelijke streek Picardië, op enkele tientallen kilometers van Parijs. ’s Avonds gingen we eten bij restaurant “La Table des Gourmets” in het dorpje Lamorlaye. Na een drietal weken in Spanje kwamen er bij ons meer Spaanse dan Franse woorden bovendrijven. Hoe zeer wij ook ons best deden om fatsoenlijk Frans te spreken, viel de ober ons in het Engels bij waar mogelijk. Immer vriendelijk en zeer correct. Dat is zoals we de Fransen meestal ervaren. Behandel je hen met respect dan wordt je zelf respectvol behandeld. Probeer jij in het Frans te communiceren, dan zullen ze er alles aan doen om je te begrijpen. De ober van het heerlijke restaurantje in Lamorlaya bewijst weer dat Fransen prima zijn. Dat juist deze mensen er voor zorgen dat Frankrijk zo mooi is als het is.
