Herkenbaar helaas voor veel mensen die regelmatig vliegen: baby’s die de hele cabine op stelten kunnen zetten. Oftewel op z’n Brabants: Blètjong. Zit je aan boord van een typische zakenvlucht zoals Amsterdam-Zürich dan blijft dit soort inflight entertainment je meestal bespaard. Maar zodra je op een Transavia vlucht richting de Turkse kust of Griekse eilanden zit dan is het al bijna niet de vraag óf er huilende baby’s aan boord zijn, maar waar ze zitten.
Bij mijn recente reis naar Turkije was het weer raak. Zowel op de heenvlucht als de retourvlucht was er sprake van huilend kroost. Op de heenreis had ik er eentje direct achter me zitten. Na het opstijgen verhuisde ik meteen naar de voorste rij waar ik verder weinig last meer had van het kind.
De terugreis van Antalya was andere koek. Er zaten maar liefst drie blètjong in het vliegtuig. Eentje vier rijen voor mij en de andere recht achter mijn stoel. En ja hoor: dit kind was hyperactief (mijn stoel kreeg geen rust) en zette een keel op waar Pavarotti zich niet voor zou schamen. Wederom vluchtte ik direct na het opstijgen naar de eerste de beste vrije stoel die ik zag. Dit was twee rijen voor me. Nog steeds geen veilige zone zo later bleek, maar in ieder geval een stuk beter dan zo’n brulboei op 20 centimeter van je oren. Want natuurlijk krijgt het jong geen eigen stoel als dat extra geld kost.
De nieuwe zitplaats bood wat verlichting. Het blètjong deed echter goed haar best om de decibellen zo ver mogelijk het vliegtuig in te sturen. Daarin was hij helaas erg volhardend, waardoor ik na drie uur voldoende inspiratie gevonden had om dit artikel te schrijven.
De oplossing
Ik begrijp als vader van twee prachtige dochters dat ook ouders met jonge kinderen willen reizen. Het verbannen van jonge kinderen uit vliegtuigen vind ik dan ook een maatregel die nergens op slaat. Dit is iets wat andere mensen (vaak kinderloos of allang vergeten hoe onmachtig je kunt zijn als je kinderen huilen) weleens opperen. Ik weet dan nog wel andere groepen mensen op te noemen die ik liever niet aan boord zie, maar dat terzijde.
Wat nou als een Transavia, die één boekingsklasse heeft, alle mensen die met jonge kinderen reizen verplicht op de achterste rijen van het vliegtuig wegzet. Handiger voor het instappen (eerst reizigers met jonge kinderen), handiger voor het uitstappen (deze reizigers wachten vaak als laatste met uitstappen) en gemakkelijk qua luiers verschonen (altijd dicht bij het toilet). Als reiziger weet je dan dat hoe verder je voorin zit, des te minder je last hebt van blètjong. Voor Transavia een opportuniteit om weer ergens extra geld voor te vragen. Wilt u een stoel in een jankarme zone, dan mag u vijf euro per vlucht extra betalen. Kassa, jongens! Zo kunnen de Transaviapassagiers een redelijk stuk van het verlies wegpoetsen dat de Air France/KLM groep jaarlijks maakt. Twee vliegen in één klap!
Photo credit: storyvillegirl / Foter / CC BY-SA
