In de reisbranche zie je steeds vaker de term “Ultra All Inclusive” tegen. Vooral binnen de zonvakanties naar Turkije wordt de term geregeld gebruikt. Wat is nou eigenlijk Ultra All Inclusive en wat is het verschil met All Inclusive? Als we het Engelse “all inclusive” letterlijk naar het Nederlands vertalen dan betekent dat “alles inclusief”. Het woord “ultra” doet vermoeden dat het nog meer is dan alles inclusief. Maar hoe kan er nou meer inclusief zijn dan alles? Ben ik gek geworden of is de reisbranche doorgeslagen in hun terminologie?
Het lijkt erop dat reisorganisaties niet helemaal duidelijk zijn met wat wel en niet inclusief is en wat de verschillen zijn tussen all-inclusive en ultra all-inclusive. Als voorbeeld nemen we Hotel Royal Dragon, een vijfsterrenhotel in de wijk Evrenseki in Side. Vrienden van me zijn net teruggekomen uit dit hotel en meldden me dat het ultra all-inclusive ten eerste betekent dat niet alles inclusief is. Zo staat er aan het zwembad een suikerspinkraampje. Hartstikke leuk voor de kinderen natuurlijk. Op het moment dat zijn dochters zich bij het kraampje melden voor een heerlijke suikerspin blijkt dat hier ineens wel voor betaalt dient te worden. Het gezin vraagt zich op dat moment terecht af wat de overtreffende trap van all inclusive inhoudt (zij hadden een ultra all-inclusive vakantie geboekt) als je uiteindelijk toch moet betalen voor een lekkernij. Ook blijkt dat als je een Bacardi met cola bestelt, er standaard een goedkopere rum geserveerd. Pas als je er nadrukkelijk op wijst geen B-merk rum maar echte Bacardi wilt hebben komt de fles Bacardi tevoorschijn. Of standaard de merkrum in plaats van de goedkopere variant geschonken moet worden bij Ultra All Inclusive is een discussiepunt. Of alle tussendoortjes inbegrepen moeten zijn misschien ook. Feit is echter dat bij een deel van de toeristen de verwachting geschept wordt dat je je portemonnee echt niet nodig is op een ultra all-inclusive resort en dat je niet hoeft te smeken om het echte merk als het gaat om dranken. Jammer als aan die verwachting niet helemaal voldaan wordt.
De vraag is dan eigenlijk wat de reisorganisaties zeggen over Royal Dragon. D-Reizen noemt het verzorgingstype “all inclusive”. Bij de info over het hotel staat vermeld “Enkele faciliteiten zijn seizoensgebonden en/of tegen betaling.”. Corendon noemt de verzorging “ultra all inclusive” en meldt alleen dat de internetfaciliteiten tegen betaling zijn. Oad heeft het ook over “ultra all inclusive”. In de hotelbeschrijving staat dat er een aantal voorzieningen tegen betaling zijn zoals spa en massage, de internethoek, allerlei spellen zoals bowling en biljarten, diverse watersporten en de gameroom.
Kras heeft het ook over “ultra all inclusive”, maar meldt ook dat een deel van de faciliteiten tegen betaling is. Het opvallende is dat zusterbedrijf Arke (behoort net als Kras tot Tui Nederland) het over gewone all-inclusive heeft. Bij Arke wordt alleen bij de babysitservice gemeld dat deze tegen betaling is.
Neckermann Reizen meldt bij verzorging het volgende: “U verblijft in Hotel Royal Dragon op basis van ultra all inclusive verzorging.”. Het lijstje van wat er inbegrepen is, is vrij kort. Neckermann weet zelfs te melden dat je tijdens een verblijf slechts 1 keer bij een a-la-carterestaurant mag eten en dat een tweede reservering met toeslag is.
Rode draad door het verhaal is dat de mensen van de reisorganisaties waarschijnlijk zelf geen verschil weten tussen all inclusive en ultra all inclusive. Feit is ook dat de opperversie van het alles-inclusief-toerisme in Turkije niet altijd betekent dat alles inbegrepen is. Sommige reisorganisaties zijn er zelfs een ster in om te verzwijgen wat er niet inbegrepen is. Als toerist zie je op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer. Misschien zou reisbranche eens moeten gaan werken aan uniforme aanduidingen zodat de klant weet waar hij aan toe is. Vrees dat veel vakanties die nu “all inclusive” of “ultra all inclusive” heten niet meer zullen kwalificeren voor deze betitelingen. Vaker is er sprake van “volpension + drank” of “bijna all-inclusive”.
Ik ga ook al jaren naar all-inclusive hotels. Los van de opmerkingen hiervoor wat ik ook soms heb gemerkt, heb ik ook het volgende ervaren:
Bij all-inclusive hotels is het eten + drinken onbeperkt BINNEN de openingstijden van 07:00 ’s morgens tot 02:00 uur (of sluitingstijd). Bij ultra-all inclusive is dit 24 uur non-stop.
Dit betekent niet, dat alle restaurants en bars 24 uur lang open zijn, maar laten ze 1 restaurant (meestal het ontbijtrestaurant) en 1 bar open. Bij de bar kun je in principe alles bestellen, maar bij het restaurant heb je meestal 1 á 2 soorten soep + brood en daarnaast nog allerlei kleine gerechten die zijn overgebleven van de voorgaande dag(salades, fruit e.d.).
Dit is met name prettig voor de doorzakkers in het hotel en de mensen die zijn uitgegaan en op late tijdstip nog even wat willen eten, voordat ze naar bed gaan.